Het klinkt misschien als iets gewoons: voorbereiding. Een beetje saai zelfs? Maar voor mij – en dus uiteindelijk ook voor jullie! – is dit het geheime ingrediënt dat echt het verschil gaat maken tussen een mooie foto en jullie verhaal in beelden die je echt raken. Beelden die jullie verhaal vertellen zoals het was, vol gevoel en echtheid.
In dit blog neem ik je mee waarom ik altijd begin met een vragenlijst en een telefoongesprek.
Niet als een formaliteit, maar als oprechte interesse. Als een eerste ontmoeting.
Zonder camera. Met aandacht.
Want nog voordat ik jullie zie op de dag van de shoot, wil ik je al leren kennen.
Zodat het straks niet geforceerd voelt, maar je gewoon kunt zijn wie je bent.
Ik stuur je geen vragenlijst omdat het moet.
Of omdat het zo hoort.
De vragen hoeven ook niet perfect beantwoord.
Ik stuur je vragen om even stil te mogen staan bij wat voor jullie belangrijk is. Bij wat je voelt. Waar worden jullie blij van? Wat is typisch jullie van nú, iets wat je nooit meer wilt vergeten. Stilstaan bij wat je hoopt. Misschien wel bij wat je normaal alleen denkt.
En dan bellen we. Geen intake. Geen checklist. Maar jullie met jullie verhaal. Ik met mijn hart open. De woorden die jullie me toevertrouwen in de vragenlijst. De klank van jullie stem in ons telefoongesprek. In de zinnen die blijven hangen, waarvan ik denk: dáár zit het. In deze voorbereiding daar begint het beeld dat straks voelbaar wordt in alles. En precies daarom is dit stukje zo waardevol.
Het bespreken van jullie wat jullie maakt, maar ook het uitspreken waar je je zorgen over maakt tijdens de shoot. Hoe zullen de kinderen zich gedragen? Wat doen we als…? Het zorgt ervoor dat ik weet wat belangrijk is voor jullie. Én dat ik al mijn zintuigen open kan zetten als ik bij jullie ben. Met een goede voorbereiding valt er een last van je schouders. Dat je vooraf al kunt voelen: het mag zijn zoals het is, wij mogen zijn zoals we zijn. Alsof je al even adem hebt gehaald voordat ik er met mijn camera ben. Zodat er ruimte is om op de dag zelf echt aanwezig te zijn. Met elkaar. En precies dát zie je straks terug. Niet alleen hoe het er uit zag, maar nog meer hoe het voelde.
Zo belde ik op een donderdagochtend met de vader en moeder van een kersversgezinnetje. “Ik ben geen fotomens,” zei hij. Er zat een klein lachje bij. “En ik sta nooit mooi op foto’s,” fluisterde zij erachteraan.
In die zinnen zit iets kwetsbaars. Zonder het groter te maken, staan we even stil. Om te horen, zonder meteen iets te hoeven zeggen. Zonder een oplossing. Met ruimte.
En in die ruimte gebeurt het. Dat het er mag zijn. Ik maak mijn eerste foto zonder camera. Jullie verhaal begint zich te ontvouwen. En ik mag het horen. We bespraken wat zou helpen. En dat was vooral een rustige opstart bij de shoot. Eerst even wat kletsen en wat drinken. Hoe fijn is het dat we dat gewoon kunnen doen én dat ik dit wist vooraf.
Of zoals die keer dat een lieve moeder me vertelde dat hun oudste dochter altijd haar eigen weg kiest.
En hoe we daar tijdens de shoot ruimte voor konden maken.
En dáár is waar mijn werk begint. Daarom luister ik eerst.
Daarom voel ik eerst. En maak ik mijn eerste foto in woorden.
Ik geloof in verhalen die je terugbrengen naar hoe het écht was. Niet perfect. Wel helemaal van jullie. En precies daarom maak ik mijn eerste zonder camera, maar in gesprek.
Nieuwsgierig geworden naar nog meer beelden of enthousiast geworden voor een shoot? Neem dan hieronder contact op, bekijk mijn website of mijn portfolio. Op naar een ontspannen fotoshoot.
naar contact
Lisa
Reportages
Geboortereportage
Portfolio
Contact